Verslag van mijn deelname aan de  Mission Readiness Test 2013 van de IRO

Woensdagavond 30 oktober om 18.00 melde ik mij met mijn hond Ido-Alva Kiridesja aan bij het Reception Departure Centre (RDC) in Restaurant Chbany in Tsjechië op de Coordinaten:N 50° 19' 58.97" en E 13º 25' 52.10".

Daar werden we geregistreerd en paspoorten en inentingsboekjes gecontroleerd.

Onze auto’s dienden we achter te laten op een afgesloten terrein in Zatec en konden we pas na deze inzettest weer ophalen. Na de briefing werden we op transport naar het Base of Operations (BoO) gebracht waar je je eigen tent kon opzetten.

Deze BoO was ingericht aan een stuwmeer  Nechranická Prehrada bij Vikletice.
Tijdens de inzettest diende je volledig zelfvoorzienend te zijn en alles wat je nodig had in je rugzak bij je te dragen.

Onze groep bestond uit 18 personen met zijn of haar hond en afkomstig uit Canada,Tsjechië,Slovenië,Oostenrijk,Kroatië,Duitsland en ondergetekende uit Nederland. We werden ingedeeld in groepjes van drie personen,ik zat in groep 5 deelnemer nummer 3

De Briefing

Eerst werd er door de Heer Chris Pritchard uitleg gegeven over INSARAG gevolgd door het scenario van deze MRT (mission readiness test).
Volgens het scenario was 29-10-2013 om 18.40 uur in de regio Ústí nad Labem een zware aardbeving geweest met een kracht van 6.2 op de schaal van Richter. Nog waren er vele naschokken. Er waren 10.000 doden en vele gewonden en nog honderden vermisten onder het puin.
Vooral het gebied van de plaatsen Most,Chomutov,Zatec waren zwaar getroffen. Plaatselijke hulporganisaties waren al druk aan het werk en internationale hulp werd gevraagd. Het On site Operations Coordination Centre werd ingericht. De IRO had ons opgeroepen en we konden afwachten in het BoO op het inzetbevel van Undoc en Lema. We werden rondom 20.30 uur getransporteerd naar het BoO.
Daar ben ik direct in mijn slaapzak gekropen want je weet nooit wanneer je opgeroepen wordt en hoeveel slaap je krijgt.

Om 1.00 in de nacht van 31-10-2013 alarm, we werden getransporteerd richting zuid-oost ongeveer 12 km daar in een klein plaatsje afwachten tot we aan de beurt waren het was op dat moment -5 graden.
Ik was om 3.00 uur aan de beurt om te gaan zoeken,ik zag een groot terrein een fabriekachtig iets en mocht mij  wegens instortingsgevaar uitsluitend op een ruime afstand aan de voorkant en 1 zijkant begeven, de hond diende zelfstandig het terrein af te zoeken. Hij vond twee slachtoffers 1 achter op het terrein in een auto en een binnen onder een houtpallet. Ik was overtuigd dat mijn hond het slachtoffer had gevonden doordat zijn staart kwispelde en hij begon te krabben, echter normaliter blaft hij ook en dat deed hij nu niet. Ik deed de debriefing aan de waarnemers die vroegen waarom ik het niet direct had gemeld. Ik antwoorde dat ik dacht dat daar de debriefing voor was.
Dit zelfde beeld zag ik bij alle zoekacties van mijn hond,niet te geloven,oorzaak ik weet het niet!
Vervolgens gingen we met ons groepje teruglopen naar het BoO waar we om 7.30 in de ochtend terug kwamen en gelijk wat eten de hond verzorgen en de slaapzak maar weer in.

Om 12.00 alarm en we vertrokken om 12.30 per transport naar Preskaky daar 2 slachtoffers gevonden Alva blafte dus niet maar de verwijzing was duidelijk.Slachtoffers heb ik aangeroepen maar ik kreeg geen antwoord terug. Dan om 14.00 op een naastgelegen lokatie in het randpuin twee slachtoffers gevonden echter weer geen aanblaffen maar op zich duidelijk verwezen.
Vervolgens nog een zoekronde naar 2 slachtoffers op deze lokatie,Nog even abseilen vanuit het bakje van de brandweerladderwagen gevolgd door een verwijzing op een kist met daarin een persoon.

Daarna werden we getransporteerd naar het RDC in Chbany waar we de volgende zaken kregen voorgeschoteld  in Praktijk en Theorie: Kennis van INSARAG,1^e hulp mens(was ik van vrijgesteld wegens een geldig diploma) en 1^e hulp dier.

Hier waren we klaar om 17.20 uur. Om 18.00 werden we getransporteerd naar het BoO waarna we gauw de slaapzak inkropen.

Om 22.00 uur alarm(tip die ik kreeg neem je slaapzak mee) Om 23.00 kwamen we aan in Most op een terrein van de Petrochemische Industrie. Om 0.30 uur mocht ik gaan zoeken.Na de briefing deed ik dat.Op dat terrein kwamen we in een straat met een aantal huizen waarvan aan de overzijde de huizen volledig ingestort waren. Ook daar vond Alva weer twee slachtoffers en weer niet aanblaffen.1 slachtoffer lag aan de voorkant onder het puin tegenover de 2^e woning en het 2^e slachtoffer lag hoog onder het puin tegenover de derde woning. Verder op transport naar Dutchov,inmiddels was het dus 1.00 uur van 1 november geworden daar moesten we bij een temperatuur van -5 wachten op wat komen gaat. Daar heb ik op het terrein van een oude fabriek op het ingestorte puin 1 persoon gevonden en 1 persoon heb ik gemeld dat ik daar voor 70% zeker van was, maar de hond blafte nog steeds niet, maar gaf wel steeds duidelijke signalen af.

Om 4.30 uur werden we getransporteerd naar de politiekazerne wat ik herkende van de inzettest 2006 daar kreeg ik een plaatsje aangewezen in een vergaderzaal die al overvol was.Het stonk echt heel erg,warm en snurkende mensen en honden die overal op de grond lagen.

In een hoekje van dit lokaal maakte ik met mijn rugzag een afbakening waarachter Alva en ik net konden liggen,maar gelukkig de tip was goed ik had mijn slaapzak.

Echter om 7.00 uur werd ik wakker door de Slovenen die kennelijk al uitgeslapen waren maar helaas geen rekening met mij hielden of niet wisten dat ik zo laat in bed gekomen was. Nouja ik heb ze het maar vergeven. De andere mensen van mijn groepje lagen in de kantine en hadden dat probleem niet.Dus ik dommelde nog wat tot 8.00 uur waarna ik ben opgestaan en met de hond naar buiten om een frisse neus te halen en mijn koppijn die ik nooit heb te doen verdwijnen,en dat lukte dus er was gewoon zuurstofgebrek geweest denk ik.
Verder maar afwachten op het verder gebeuren.
Het transport zou ons om 12.00 uur halen maar door autopech werd dat 13.30 uur terug naar Dutchov de plek van afgelopen nacht.
Uiteindelijk vond ik daar zeer snel nog drie slachtoffers onder het puin. We werden 17.00 uur naar Zatec getransporteerd waar we onze auto’s mochten halen en zelf naar het BoO rijden om onze spullen op te ruimen. Inmiddels was het dus 18.00 uur geworden van de 1^e november.
Na het inpakken wat zeer snel moest ben ik naar het RDC gereden om te wachten op de uitslag.

Dat duurde erg lang want de uitslag van de 6^e groep was nog niet binnen uiteindelijk werd de uitslag om 20.00 uur gegeven. Van de 18 personen waren er slechts 6 geslaagd. Dit geeft wel aan hoe serieus deze test is. De man van INSARAG vertelde ook nog dat dit wereldwijd de zwaarste test in zijn soort is,Dus ik ben erg teleurgesteld dat ik niet in het USAR team van de IRO toegelaten kan worden maar hoop dat het in de november 2014 wel gaat lukken. Deze teleurstellingen horen er ook bij.

Ik heb het IRO kantoor gevraagd om een feedback van mijn test, zodat ik en mijn groepsleden daar wat van kunnen leren.

Ik dank de IRO en hun medewerkers dat ik heb mee mogen doen tot volgend jaar want na Fokus ze Zebráku ben ik gemotiveerd om ook met IDO-Alva Kiridesja in het USAR/IRO team te mogen.

Groningen,The Netherlands 3 november 2013
Lucas Lauxen

Op de onderste foto's zie je dat de vorst nog op het gras aanwezig is en dat het zo koud was dat Alva het winterdekje aan heeft,gelukkig had ik voor hem een matrasje
en lag hij bij mij in de tent lekker tegen mijn rug aan.

Half augustus vertrok ik met Alva en Bello naar Donovaly in Slowakije een prachtige bergachtige omgeving waar ik met Alva deel zou nemen aan het IRO examen vlakterevieren B
Vervolgens door naar Slovenië daar werd door de groep uit Tolmin een internationaal rescuecamp georganiseerd.
Van onze groep waren Kor,Esther en Roel met hun honden ook aanwezig.
Ons kampement hadden we aan de rivier Soca gelegen aan de rand van een beschermd natuurpark(Unesco).Het vervoer naar de trainingslokaties gebeurde met militaire vrachtwagens en busjes met aanhangers.We werden verdeeld in 17 kleine groepjes ervaren en onervaren doorelkaar, per dag hadden we twee verschillende lokaties van vlakte naar bunker,fabrieken en huizen die gewoon ingericht waren, de mensen leken net te zijn vertrokken.Alva is natuurlijk de ervaren hond en voor mij was het een goede voorbereiding op de USAR-IRO test die ik met hem eind van dit jaar ga doen.Ook voor Bello werden diverse nuttige oefeningen gedaan waar ik erg blij van ben geworden.
's avonds hadden we nog ook nog een lezing over de reddingsacties van de bergreddingsdienst, wat hebben die mensen een kennis en moed en allemaal handwerk.Zo hebben we gezien hoe een paraglider door hun uit de rivier de Soca gehaald werden en een in de bergen verdwaalde mountainbiker na een paar dagen teruggevonden en geborgen werd.
Ook de catering was uitstekend verzorgd en het was jammer dat het kamp afgesloten werd en iedereen weer naar huis moest.Voor de foto's kijk in ons fotoalbum 2013.

Deze week ben ik met de training gestart voor de certificaten 1-2-3 van het IPO programma bij de vereniging "Gideon" in Groningen.Bij deze vereniging ben ik ergens rond 1973 in de africhting begonnen,daarvoor nog was ik voor een gedrags-en gehoorzaamheidscursus bij de Noorder Kynologen Club dat was eigenlijk mijn eerste start in mijn hondenloopbaan.